در مورد برنامه های طولانی و پیچیده که شامل چندین قسمت منطقی تقریبا مستقلی هستند بهتر است برای هر قسمت منطقی ، برنامه ای نوشته و سپس آنها را به یکدیگر متصل کرد . هر یک از این قسمتها یک زیر برنامه نام دارند . استفاده از زیر برنامه جهت طراحی برنامه ها ، دارای مزایای زیادی است که بر اهل کامپیوتر پوشیده نیست . در زبانهای برنامه سازی مختلف معمولا دو نوع زیربرنامه وجود دارند و عبارتند از :
الف : زیر برنامه های تابع
ب : زیر برنامه های زیر روال
در زبان C فقط زیربرنامه تابع مورد استفاده قرار میگیرد. کاری را که زیربرنامه های زیر روال در سایر زبان های برنامه سازی انجام می دهند ، در زبان C توسط زیر برنامه های تابع صورت می گیرد . در اینجا منظور از زیر برنامه ، توابع هستند . توابع در زبان C دارای ساختمان خاصی هستند که آن را به صورت زیرنشان می دهد .
(پارامترها اسامی) <نام تابع> <نام تابع> { تابع بدنه }
در حالت کد بالا منظور از نوع تابع ، یکی از انواع معتبر در زبان C است که نوع مقدار برگردانده شده توسط تابع را مشخص می کند . تعیین نوع توابع ، اختیاری است . اگر تابعی تعیین نوع نگردد کامپایلر زبان C فرض می کند مقداری که توسط تابع برگردانده می شود از نوع صحیح است . نام تابع از قانون نامگذاری برای متغیرهای تبعیت می کند .
اسامی پارامترها شامل متغیرهایی است که باید به تابع منتقل کردند . اگر تعداد پارامترها بیش از یکی باشد یا کاما از یکدیگر جدا می شوند . تعریف پارامترها مجموعه دستوراتی است که نوع پارامترها را تعیین می نماید . تعیین نوع پارامترها در حین تعریف تابع نیز امکان پذیر است .
بدنه تابع شامل دستورالعمل هایی است که عمل تابع را مشخص می کند . نکاتی را که باید در مورد توابع در نظر داشت عبارتند از
۱ : کلیه توابع فرعی بعد از تابع اصلی ()main تعریف می شوند .
۲ : اگر نوع تابعی غیراز نوع صحیح باشد، نوع آن باید در تابع فراخواننده به کامپایلر اعلان شود .
۳ : برای اجرای تابع باید آنها را فراخوانی نمود ( فراخوانی توابع توسط نام آنها انجام می شود ) .
۴ : همانطور که متغیرهای قابل استفاده در تابع اصلی باید در ابتدای این تابع تعریف شوند ، متغیرهای مورد نیاز هر تابع فرعی نیز باید در ابتدای آنها تعریف کردند .
۵ : تعریف یک تابع در داخل تابع دیگر امکان پذیر نیست . ولی فراخوانی سطوح مختلف توابع ، ممکن است .
۶ : توابع از نظر تعداد مقادیری که به تابع فراخواننده برمی گردانند ، به سه دسته تقسیم می شوند :
الف ) توابعی که هیچ مقداری را برنمی گردانند .
ب ) توابعی که فقط یک مقدار را برمی گردانند .
ج ) توابعی که چند مقدار را به عنوان نتیجه عمل برمی گردانند .
۷ : درموقع فراخوانی توابع باید دقت داشت که تعداد و نوع آرگومانها با تعداد ونوع پارامترها یکسان باشند.
با جلسات چهاردهم و پانزدهم همراه ما باشید تا مقادیر بازگشتی برای تابع را به شما کاربران عزیز میکـروپـدیا آموزش دهیم .