قسمت بیست و پنجم آموزش C – اعمال روی اشاره گرها

اعمالی که بر روی اشاره گرها فایل انجام است به وسعت اعمالی که بر روی سایر متغیرهای حافظه انجام پذیر است ، نیست . اعمالی که بر روی اشاره گرها انجام پذیرند عبارتند از :

۱ – عمل انتساب : همچون سایر انواع متغیرها، میتوان مقداری را به یک اشاره گر نسبت داد .
۲ – اعمال محاسباتی : دو نوع اعمال محاسباتی می توان بر روی اشاره گرها انجام داد که عبارتند از :

الف ) عمل جمع .
ب ) عمل تفریق .

مثال ۱:

#include &lt;stdio.h&gt;<br />
#include &lt;conio.h&gt;<br />
void main()<br />
{<br />
int x ;<br />
int *p1 , *p2 ;<br />
p1=&amp;x ;<br />
p2=p1 ;<br />
printf(&quot;\n the address of x is:&quot;);<br />
printf(&quot;%p&quot;,p2);<br />
getch();<br />
}

نمونه ای از خروجی برنامه مثال ۱ : the address of x is : 692BDC

برای پی بردن به چگونگی عمل جمع و تفریق روی اشاره گرها فرض کنید که p اشاره گری از نوع صحیح است و به محل ۲۰۰۰ حافظه اشاره می کند . اکنون دستور ++p را اجرا کنیم محتویات جدید اشاره گر p ، برابر با ۲۰۰۲ خواهد بود . زیرا طول نوع صحیح برابر با ۲ بایت است و با افزایش یک واحد به اشاره گر ، به اندازه طول نوع اشاره گر به آن افزوده خواهد شد و نه به اندازه یک واحد . اگر دستور –p را صادر کنیم ، اشاره گر P مجددا به محل ۲۰۰۰ حافظه اشاره خواهد کرد .

۳ – مقایسه اشاره گرها : بااستفاده از عملگرهای رابطه ای می توان اشاره گرها را با یکدیگر مقایسه نمود. بعنوان مثال ، اگر p و q از نوع اشاره گر باشند ، دستور زیر معتبر است :

if(p < q)printf("p points to lower memory than q");

مقایسه اشاره گرها معمولا در مواردی استفاده می شود که دو یا چند اشاره گر به اشاره می کنند .